Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη!

   Σα να μη φτάνουν όλα τα προβλήματα τα πουλιά μου έλειπαν! Και για να μην παρεξηγηθώ μιλώ για πετούμενα. Το συγκεκριμένο βέβαια ούτε να πετάξει δεν ήξερε καλά καλά γιατί ήταν μικρό. Η ηλικία του όμως στην πρώτη επαφή δεν με ενδιέφερε ιδιαιτέρα.
   Δεν είναι ότι καλύτερο να μπαίνεις στο μπάνιο με σκοπό να το χρησιμοποιήσεις και ξαφνικά να κατατρομάζεις γιατί κάτι πετά μπροστά σου και απότομα προσγειώνεται λίγα εκατοστά πιο πέρα. Βγαίνω από το μπάνιο τρέχοντας προσπαθώντας να  ντυθώ και κλείνω όσο πιο γρήγορα μπορώ την πόρτα πίσω μου. Παίρνω μιά βαθιά ανάσα και προσπαθώ να καταλάβω τι έγινε. Όχι ότι ήθελε και μεγάλη προσπάθεια! Το σπουργίτι ήταν μικρό και ακόμη έκανε δοκιμές για να μάθει να πετάει. Σε μιά από τις χαμηλές του πτήσεις κατέληξε στο μπάνιο μου. Οι χαρές του ισογείου!  
   Πώς το βγάζω όμως από το μπάνιο μου; Να το πιάσω δε θέλω. Λίγο το σιχαίνομαι, λίγο φοβάμαι μην το πληγώσω γιατί είναι πολύ μικρό και δεν ξέρω πώς θα αντιδράσει αν το πλησιάσω. Δε θα ήθελα σε καμία περίπτωση να αφήσει αυτόν τον κόσμο πέφτοντας στη λεκάνη.
   Παίρνω μια σκούπα και κατευθύνομαι ξανά προς το μπάνιο μετά την απαραίτητη δόση γκρίνιας. Όλα τα παράξενα σε εμένα συμβαίνουν κ.τ.λ. Ανοίγω προσεκτικά την πόρτα, μα το σπουργιτάκι πουθενά. Γιά λίγο ελπίζω ότι κατάφερε και βγήκε όπως μπήκε, μα το παράθυρο έχει κλείσει από τον αέρα. Αν είχε γίνει κάτι τέτοιο θα πήγαινα να παίξω λόττο αλλά εγώ και η τύχη σπάνια συναντιόμαστε σε αυτή τη ζωή. Κι ενώ εγώ αφαιρέθηκα το σπουργίτι αποφάσισε να κάνει άλλη μια πτήση βγαίνοντας από όπου είχε κρυφτεί και έρχεται κατευθείαν στο πρόσωπό μου! Ως πολύ θαρραλέος άνθρωπος βγάζω μια φωνή και κλείνω την πόρτα. Και πού να έμπαινε κανένα μεγαλύτερο!!!
   Ο σκοπός μου αρχικά ήταν να κατεβάσω το καπάκι της λεκάνης για να το γλιτώσω από την αυτοκτονία, αλλά τελικά αποφάσισα "ο καθένας με την τύχη του σε αυτό τον κόσμο". Ανοίγω ξανά την πόρτα πολύ αργά. Χρησιμοποιώ την σκούπα να ανοίξω το παράθυρο. Η πρώτη σωστή κίνηση. Τώρα πρέπει να εντοπίσω το σπουργίτι. Ή θα καταλάβει και θα βγει έξω ή θα αναγκαστώ να το πιάσω! Μέχρι τώρα δεν είχα φανταστεί ότι ήταν τόσο δύσκολο να βρω κάτι σε ένα μικρό μπάνιο. Κάποια στιγμή επιτέλους το εντόπισα κρυμμένο σε μια γωνιά και άρχισα το κυνηγητό. Με τα πολλά το καημένο βγήκε έξω.
   Τώρα πρέπει να καθαρίσω όλο το μπάνιο γιατί σιχαίνομαι την ιδέα ότι έκανε βόλτα στις πορσελάνες και στα πλυμένα ρούχα. Έκανε δεν έκανε! Άντε να δούμε τί άλλο με περιμένει!
 

2 σχόλια:

  1. auto to post me diaskedazei apisteuta!!to exw diavasei kamia dekaria fores!latreuw ton titlo!!
    einai san na vlepw ton eauto mou!vlepeis kai se pio psilous orofous mporoun na sou tuxoun auta!!eutuxws gia mena me to pou mpike to peristeri ekane mia volta panw apo to kefali mou kai vgike kateu8eian,ena auto!allo peristeri eixe apofasisei na katsei stin aplwstra mou kai na min kini8ei ka8olou oso kai na to esprwxna elafra panta me mia skoupa tsirizontas!!telos allo ena eixe perasei suriza panw apo to kefali mou kanontas me na gurisw aron aton spiti kai na louzomai gia mia wra!!
    atima petoumena!!!
    oso gia to oneiro mi dineis kamia simasia!egefalos einai autos kai kruvei polla!!
    geiaaa!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Α κι εγώ που νόμιζα ότι επειδή είμαι στο ισόγειο δέχομαι περισσότερες επισκέψεις. Απ' ότι διαβάζω λάθος νόμιζα. Πάντως έχουμε κάτι κοινό σε αυτές τις περιπτώσεις. Το τσίριγμα!!! χε χε χε :Ρ Φαίνεται ο θαρραλέος άνθρωπος! Κατά τα άλλα εγώ με τα ζώα έχω πολύ καλή σχέση, αλλά με τα πετούμενα δεν τα πάω καλά. Και τα περιστέρια είναι μέσα στη βρομιά και τις αρρώστιες. Φαντάσου εγώ για ένα σπουργιτάκι πέρασα με χλωρίνη όλο το μπάνιο. Της υπερβολής μια ζωή!

    Το όνειρο! Έχει γίνει ανέκδοτο τώρα πια. Δεν ήξερα ότι υπάρχει τόσος κόσμος παθιασμένος με την ερμηνεία των ονείρων. Εδώ είμαστε ένα βήμα πριν το διπλωματικό επεισόδιο για το αν τα ψάρια είναι καλό ή κακό. Εγώ πάλι βαρέθηκα να μιλώ γι αυτό ήδη. Γενικώς βαριέμαι εύκολα. Πόσο μάλλον ένα όνειρο!
    Φιλάκια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή