Εδώ και λίγο καιρό τριγυρνά στο κεφάλι μου ότι κάποτε είχα ένα blog. Είπα κι εγώ να το "ανοίξω" μετά από τόσα χρόνια. Τώρα βέβαια αυτό ακούγεται πολύ πιο εύκολο απ' ότι ήταν στην πραγματικότητα γιατί δε θυμόμουν ούτε καν το mail, πόσο μάλλον τον κωδικό. Μετά την απαραίτητη ταλαιπωρία με κωδικούς επαναφοράς και τα σχετικά επιτέλους το είδα.
Λες και το έγραφε άλλος άνθρωπος. Αν εξαιρέσει κανείς την έμφυτη γκρίνια και τα παράπονα -που συνήθως τα κάνω στον εαυτό μου- δε θυμόμουν τίποτε, εκτός από το post με το σπουργίτι. Όχι γιατί ήταν αστείο, αλλά μάλλον γιατί από τότε κάθε φορά που βλέπω σπουργίτι μου σηκώνεται η τρίχα. Στο κάτω κάτω τί είναι η ζωή αν δεν αποκτήσεις και καμιά φοβία;
Και πάμε στο σήμερα!
Παίζει στο μυαλό μου το σουξέ του Ρουβά "Όλα καλά θα σου πάνε"!
Μόνο που το γράφω ειρωνικά, αλλά και με ελπίδα ότι θα φτιάξουν τα πράγματα γιατί κατά βάθος είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, αλλά ταυτόχρονα δεν έχω δύναμη και θέληση να κάνω και πολλά για να αλλάξω τα πράγματα.
Ομορφιές της ζωής μου:
Τα καλύτερα! Δεν την παλεύω καθόλου. Δεν έχουμε τίποτε κοινό. Μα τίποτε. Δε συνεννοούμαστε, δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε και εδώ ένα άλλο διαχρονικό σουξέ παίζει στο μυαλό μου όταν βαράει κάτι υστερίες χωρίς λόγο το "Εσύ στο χώμα κι εγώ στη φυλακή".
2. Εχω γαμάτη δουλειά.
Δουλεύω με πρόγραμμα ΟΑΕΔ! Χλίδα τρελλή! Εννοείται ότι παίρνω 490 ευρώ-διότι λεφτά υπάρχουν. Αμ δε! τα 190 τα παίρνει αυτός. Κοινώς έχει τζάμπα υπάλληλο κι εγώ απέμεινα με το μεγάλο δίλημμα αν πρέπει να στείλω τα λεφτά μου στην Ελβετία ή μήπως να κάνω μια offshore κάπου!
3. Έμεινα χωρίς φίλους.
Δεδομένου ότι έλειπα χρόνια, όταν επέστρεψα στην πόλη μου δε βρήκα κανέναν από τους φίλους μου. Οι περισσότεροι δεν είναι πια εδώ και όσοι έμειναν παντρεύτηκαν και έχουν παιδιά. Σα να μην είναι εδώ είναι. Σπάνιο να τους δεις.
4. Ερωτική ζωή μυστήριο.
Είναι ένας τύπος παράξενος που πολύ με μπερδεύει. Αν συναντηθούμε τυχαία στο δρόμο δεν μπορώ να φύγω με τίποτε γιατί δε σταματά να μου μιλά. Κι όσο μιλά τόσο ψιλοχαϊδεύει, πολύ διακριτικά πάντα, τόσο μου λεέι πόσο είναι σίγουρος ότι θα καταφέρω να διορθώσω τα πάντα στη ζωή μου γιατί πιστεύει σε εμένα κτλ Και κάθε φορά καταλήγουμε στο ίδιο. "Θα σε πάρω να πάμε για καφέ γιατί χαθήκαμε". Δεν παίρνει όμως ποτέ. Στέλνει μηνύματα στις γιορτές και απαντά πάντα στα δικά μου μηνύματα που περιορίζονται πάντα σε γιορτές. Κι αν πάρει τηλέφωνο, μόνο ως απάντηση σε ευχές σε περίπτωση γιορτής μιλάμε γενικά και κάπου κάπου πετάει κανα υπονοούμενο για να μάθει αν παίζει κάτι με κάποιον άλλον και καταλήγουμε στο γνωστό: "Θα σε πάρω να πάμε για καφέ γιατί χαθήκαμε"!
Έχω κι άλλες ομορφιές αλλά θα τις αφήσω για άλλη φορά να κάνω και καμιά δουλειά.
Η ανάλυση κάθε ομορφιάς άλλη φορά. :)
Λες και το έγραφε άλλος άνθρωπος. Αν εξαιρέσει κανείς την έμφυτη γκρίνια και τα παράπονα -που συνήθως τα κάνω στον εαυτό μου- δε θυμόμουν τίποτε, εκτός από το post με το σπουργίτι. Όχι γιατί ήταν αστείο, αλλά μάλλον γιατί από τότε κάθε φορά που βλέπω σπουργίτι μου σηκώνεται η τρίχα. Στο κάτω κάτω τί είναι η ζωή αν δεν αποκτήσεις και καμιά φοβία;
Και πάμε στο σήμερα!
Παίζει στο μυαλό μου το σουξέ του Ρουβά "Όλα καλά θα σου πάνε"!
Μόνο που το γράφω ειρωνικά, αλλά και με ελπίδα ότι θα φτιάξουν τα πράγματα γιατί κατά βάθος είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, αλλά ταυτόχρονα δεν έχω δύναμη και θέληση να κάνω και πολλά για να αλλάξω τα πράγματα.
Ομορφιές της ζωής μου:
- Επέστρεψα σπίτι και μένω με τη μάνα μου.
Τα καλύτερα! Δεν την παλεύω καθόλου. Δεν έχουμε τίποτε κοινό. Μα τίποτε. Δε συνεννοούμαστε, δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε και εδώ ένα άλλο διαχρονικό σουξέ παίζει στο μυαλό μου όταν βαράει κάτι υστερίες χωρίς λόγο το "Εσύ στο χώμα κι εγώ στη φυλακή".
2. Εχω γαμάτη δουλειά.
Δουλεύω με πρόγραμμα ΟΑΕΔ! Χλίδα τρελλή! Εννοείται ότι παίρνω 490 ευρώ-διότι λεφτά υπάρχουν. Αμ δε! τα 190 τα παίρνει αυτός. Κοινώς έχει τζάμπα υπάλληλο κι εγώ απέμεινα με το μεγάλο δίλημμα αν πρέπει να στείλω τα λεφτά μου στην Ελβετία ή μήπως να κάνω μια offshore κάπου!
3. Έμεινα χωρίς φίλους.
Δεδομένου ότι έλειπα χρόνια, όταν επέστρεψα στην πόλη μου δε βρήκα κανέναν από τους φίλους μου. Οι περισσότεροι δεν είναι πια εδώ και όσοι έμειναν παντρεύτηκαν και έχουν παιδιά. Σα να μην είναι εδώ είναι. Σπάνιο να τους δεις.
4. Ερωτική ζωή μυστήριο.
Είναι ένας τύπος παράξενος που πολύ με μπερδεύει. Αν συναντηθούμε τυχαία στο δρόμο δεν μπορώ να φύγω με τίποτε γιατί δε σταματά να μου μιλά. Κι όσο μιλά τόσο ψιλοχαϊδεύει, πολύ διακριτικά πάντα, τόσο μου λεέι πόσο είναι σίγουρος ότι θα καταφέρω να διορθώσω τα πάντα στη ζωή μου γιατί πιστεύει σε εμένα κτλ Και κάθε φορά καταλήγουμε στο ίδιο. "Θα σε πάρω να πάμε για καφέ γιατί χαθήκαμε". Δεν παίρνει όμως ποτέ. Στέλνει μηνύματα στις γιορτές και απαντά πάντα στα δικά μου μηνύματα που περιορίζονται πάντα σε γιορτές. Κι αν πάρει τηλέφωνο, μόνο ως απάντηση σε ευχές σε περίπτωση γιορτής μιλάμε γενικά και κάπου κάπου πετάει κανα υπονοούμενο για να μάθει αν παίζει κάτι με κάποιον άλλον και καταλήγουμε στο γνωστό: "Θα σε πάρω να πάμε για καφέ γιατί χαθήκαμε"!
Έχω κι άλλες ομορφιές αλλά θα τις αφήσω για άλλη φορά να κάνω και καμιά δουλειά.
Η ανάλυση κάθε ομορφιάς άλλη φορά. :)
